گزارشی از رویداد CS12: باید به آموزش فناوری در تمام شهرهای کشور تمرکز کرد
به گزارش زومیت در پس‌زمینه غروب بهاری تهران، محله شهرزیبا میزبان رویدادی متفاوت در حوزه فناوری اطلاعات و علوم کامپیوتر بود. رویداد CS12، که عصر دوشنبه از ساعت ۱۴ آغاز شد، نه‌تنها یک گردهمایی برای علاقه‌مندان به برنامه‌نویسی و علوم کامپیوتر، بلکه بستری برای بازتعریف آموزش و تبادل ایده در این حوزه بود. این برنامه، با ترکیبی از سرگرمی خلاقانه، ارائه‌های الهام‌بخش و گفت‌وگوهای عمیق، فضای مبتکرانه برای جامعه نوظهور فناوری کشور خلق کرد.
پانتومیم با طعم کد
رویداد با یک فعالیت گروهی غیرمعمول و فناوری‌محور آغاز شد: مسابقه پانتومیم با محوریت مفاهیم علوم کامپیوتر. شرکت‌کنندگان در قالب تیم‌های دونفره، مفاهیمی چون «الگوریتم»، «دیباگ» و «کلاس» را با حرکات بی‌کلام به تصویر کشیدند به گفته دبیر برگزار کننده رویداد این فعالیت ریشه در رویکرد «یادگیری از طریق سرگرمی» دارد، نشان داد که حتی پیچیده‌ترین ایده‌ها و مسائل فناورانه می‌توانند در فضایی دوستانه و تعاملی به اشتراک گذاشته شوند.
از یک سؤال ساده تا فلسفه CS12
بخش اصلی رویداد با ارائه‌ی علی فرهان، یکی از بنیانگذاران CS12، به مرحله‌ای جدی‌تر و الهام‌بخش وارد شد. او داستان شکل‌گیری این انجمن را روایت کرد؛ داستانی که از دوستی او با دیگر اعضای انجمن و یک سؤال به‌ظاهر ساده آغاز شد: «برنامه‌نویسی را دقیقاً از کجا باید شروع کرد؟» این پرسش، که برای بسیاری از مبتدیان بی‌پاسخ مانده، جرقه‌ای بود برای سفری سه‌ماهه در جست‌وجوی منابع معتبر و پاسخ‌های روشن.
فرهان توضیح داد که تحقیقات آن‌ها، از کتاب‌ها و فروم‌های آنلاین تا دوره‌های آموزشی، اغلب به بن‌بست می‌رسید: «منابع موجود یا بیش از حد کلیشه‌ای بودند («ببین به چی علاقه داری!») یا به معرفی ابزار و زبان‌های برنامه‌نویسی محدود می‌شدند، بدون ارائه یک نقشه‌ی راه منسجم. این خلا، ما را به خلق CS12 سوق داد؛ جامعه‌ای که نه‌تنها یک پلتفرم آموزشی، بلکه یک فلسفه نوین در یادگیری علوم کامپیوتر است.»
CS12، که نامش از ایده «ناظر بیرونی» الهام گرفته شده، به عدد ۱۲ اشاره دارد: کسی که از سکو به بازی نگاه می‌کند، کلیات را می‌بیند و سپس تصمیم می‌گیرد از کجا وارد میدان شود. برخلاف آموزش‌های پراکنده و ابزارمحور، CS12 بر ایجاد یک نقشه راه انسانی و ساختاریافته تمرکز دارد. این انجمن از ترکیب خلاقیت انسانی و سرعت هوش مصنوعی بهره می‌برد تا یادگیری را از حالت انفرادی به تجربه‌ای جمعی و پویا تبدیل کند. فرهان فاز اول پروژه کاریشان در انجمن CS12 را معرفی کرد: «آموزش پایه‌ای علوم کامپیوتر با رویکردی که مبتدیان را نه‌تنها به ابزارها، بلکه به مفاهیم بنیادی این رشته مجهز می‌کند.»
آموزش فراتر از مرکز: توسعه واحدهای منطقه‌ای
پیام بیژه، یکی دیگر از سخنرانان رویداد و از بنیانگذاران این انجمن، به موضوعی حیاتی پرداخت: ضرورت گسترش آموزش فناوری به مناطق خارج از مراکز شهری. او با اشاره به ابتکار «واخام» (واحدهای خارج از مرکز)، تأکید کرد که تمرکز صرف بر شهرهای بزرگ مانند تهران نمی‌تواند به رشد متوازن فناوری در ایران منجر شود. بیژه استدلال کرد که حمایت از جلسات آموزشی و فعالیت‌های انجمن‌محور در شهرهای کوچک‌تر و مناطق کمتر برخوردار، نه‌تنها استعدادهای محلی را شکوفا می‌کند، بلکه به توزیع عادلانه‌ی فرصت‌های فناوری در سراسر کشور کمک می‌کند.
این دیدگاه، که ریشه در مفهوم «دموکراتیزه کردن آموزش» دارد، نشان‌دهنده تعهد انجمن CS12 به ایجاد یک اکوسیستم فناوری فراگیر در کشور است. بیژه از برنامه‌های آینده برای حمایت از این واحدها، از جمله کارگاه‌های آموزشی و رویدادهای منطقه‌ای، خبر داد و بر اهمیت شبکه‌سازی میان کامیونیتی‌های محلی تأکید کرد.
ارائه‌های پایانی: دریچه‌هایی به عمق علوم کامپیوتر
بخش پایانی رویداد به سه ارائه‌ی تخصصی اختصاص داشت که هر یک، جنبه‌ای متفاوت از علوم کامپیوتر را روشن کردند. مصطفی خیبری، محمدصادق نعمت‌پور و رسول بهاروندی، با ارائه‌های متفاوت به موضوعاتی از الگوریتم‌های پیشرفته تا کاربردهای نوین فناوری پرداختند. این ارائه‌ها، که با پرسش‌وپاسخ‌های مخاطبان همراه بود، فضای انجمن CS12 را به فضایی تخصصی تبدیل ساخت.
مصطفی خیبری به بررسی مفاهیم پایه‌ای الگوریتم‌ها و نقش آن‌ها در حل مسائل واقعی پرداخت. محمدصادق نعمت‌پور، با نگاهی به روندهای نوظهور در هوش مصنوعی، چگونگی ادغام این فناوری در پروژه‌های CS12 را تشریح کرد و در نهایت رسول بهاروندی نیز با تمرکز بر تجربه‌ی کاربری در طراحی نرم‌افزار، به اهمیت نگاه انسانی در توسعه‌ی فناوری اشاره کرد. این ارائه‌ها، که ترکیبی از عمق فنی و دسترسی‌پذیری برای مبتدیان بودند، نمونه‌ای از رویکرد CS12 در تلفیق آموزش و الهام‌بخشی بودند.
رویداد CS12 در شهرزیبا اولین رویداد یک انجمن خصوصی در حوزه فناوری کشور متشکل از نسل زد بود. این رویداد، نمایشی از پتانسیل کامیونیتی‌محور برای بازتعریف آموزش فناوری در کشور بود. ترکیب پانتومیم خلاقانه، ارائه‌های الهام‌بخش و تمرکز بر آموزش فراگیر، فضایی ایجاد کرد که در آن یادگیری نه‌تنها یک فرآیند فنی، بلکه تجربه‌ای انسانی و جمعی شود. تأکید بر توسعه‌ی واحدهای خارج از مرکز نیز نشان‌دهنده‌ی دیدگاهی آینده‌نگر است که می‌تواند به رشد پایدار صنعت فناوری در ایران کمک کند.
