کشاورزی در کهگیلویه و بویراحمد؛ گرفتار در دام قوانین پیچیده
کشاورزی در کهگیلویه و بویراحمد؛ گرفتار در دام قوانین پیچیده –
یاسوج- ایرنا- در حالی که کشاورزی یکی از اصلی‌ترین مزیت‌های نسبی استان کهگیلویه و بویراحمد به شمار می‌آید، اما پیچیدگی‌های قانونی به ویژه در زمینه واگذاری زمین همچنان یکی از موانع مهم بر سر راه سرمایه‌گذاران در این حوزه باقی مانده است.
به گزارش ایرنا هفته جاری، مقام‌های ارشد این استان از جمله استاندار و رئیس سازمان جهاد کشاورزی در نشستی با مسئولان کشوری حوزه زمین در تهران گرد هم آمدند تا درباره راهکارهای قانونی حمایت از سرمایه‌گذاری در بخش کشاورزی به بحث و تبادل نظر بپردازند. این نشست در شرایطی برگزار شد که استان کهگیلویه و بویراحمد به‌رغم برخورداری از منابع طبیعی غنی، اقلیم متنوع و ظرفیت‌های بالقوه در تولید محصولات کشاورزی و گیاهان دارویی، همچنان با مشکلات ساختاری در حوزه زیرساخت‌های سرمایه‌گذاری مواجه است. زمین، یکی از مهم‌ترین این چالش‌هاست؛ نه به خاطر نبود زمین، بلکه به دلیل دشواری‌های پیچیده حقوقی در خصوص مالکیت، کاربری و انتقال آن به سرمایه‌گذاران بخش خصوصی. استانی با منابع غنی و فرصت‌های مغفول مانده استان کهگیلویه و بویراحمد، با آن‌که تنها حدود یک درصد از مساحت ایران را دربر می‌گیرد، اما بیش از ۱۰ درصد از منابع آب کشور در این منطقه جاری است. این استان، با اقلیمی کوهستانی که بیش از دو سوم مساحت آن را جنگل‌ها و کوه‌ها تشکیل می‌دهند، دارای تنوعی چشمگیر از نظر آب‌وهواست. به‌عبارتی، این منطقه ترکیبی نادر از اقلیم‌های مختلف جهان را در دل خود جای داده است؛ از مناطق سردسیر تا گرمسیری. چنین ویژگی‌های جغرافیایی و اقلیمی، این استان را به مکانی بالقوه برای توسعه کشاورزی پیشرفته، پرورش گیاهان دارویی، شیلات، و احداث گلخانه‌های مدرن تبدیل کرده است. اما این ظرفیت‌ها، بدون برنامه‌ریزی دقیق و سیاست‌گذاری مناسب، همچنان در سطح شعار باقی می‌مانند. بهشت سرمایه‌گذاری، در گرو اصلاح قوانین سید علی معتمدی‌پور، رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان، در جریان این نشست، از کهگیلویه و بویراحمد به عنوان «بهشت سرمایه‌گذاری» یاد کرد. به گفته او، این استان هم از نظر تنوع منابع طبیعی و هم به لحاظ فرصت‌های بکر و دست‌نخورده، قابلیت تبدیل‌شدن به یکی از قطب‌های تولید و اشتغال در جنوب کشور را دارد. اما همین «بهشت» نیز با چالش‌های خاص خود مواجه است. یکی از مهم‌ترین مشکلات، قوانین سخت‌گیرانه در زمینه واگذاری زمین‌های ملی و زراعی است. هرگونه تغییر کاربری یا انتقال مالکیت در این اراضی، فرآیندی زمان‌بر و دشوار است که در بسیاری موارد سرمایه‌گذار را پیش از شروع کار دلسرد می‌کند. تلاش برای تسهیل سرمایه‌گذاری در دل ساختار پیچیده نشست اخیر با مسئولان کشوری حوزه زمین، تلاشی برای حل همین گره قانونی بود. در این جلسه، استاندار کهگیلویه و بویراحمد به همراه رئیس سازمان جهاد کشاورزی و برخی از مدیران حوزه‌های صنعت و پتروشیمی، به بررسی راهکارهایی برای تسهیل فرایندهای اداری و قانونی پرداختند. هدف این بود که با استفاده از ظرفیت‌های قانونی موجود و در صورت لزوم با کسب اختیارات استانی جدید، مسیر واگذاری زمین به سرمایه‌گذاران واقعی در بخش تولید هموارتر شود. معتمدی‌پور در این زمینه گفت: «در سالی که از سوی رهبر انقلاب به‌عنوان سال “سرمایه‌گذاری برای تولید” نام‌گذاری شده، وظیفه ماست که این شعار را به عمل تبدیل کنیم؛ خصوصاً در استانی که کشاورزی، نه تنها مزیت، بلکه نیاز ضروری آن است.» دعوت از سرمایه‌گذاران و امید به آغاز تغییر در کنار تلاش‌های ساختاری، مسئولان جهاد کشاورزی استان اقداماتی را نیز آغاز کرده‌اند. به گفته معتمدی‌پور، اخیراً یکی از سرمایه‌گذاران توانمند کشور برای بازدید از زیرساخت‌های آماده در چند شهرک گلخانه‌ای به استان دعوت شده است و مذاکرات مثبتی در این زمینه صورت گرفته است. امید می‌رود که این بازدیدها به پروژه‌هایی منجر شود که هم ظرفیت‌های طبیعی استان را فعال کند و هم به افزایش اشتغال و درآمد در مناطق کمتر توسعه‌یافته کمک نماید. آیا اصلاح قوانین کافی خواهد بود؟ اگرچه توافقات صورت‌گرفته در این نشست و اعلام حمایت از سرمایه‌گذاران، گامی مثبت ارزیابی می‌شود، اما سوال اصلی اینجاست که آیا صرف اصلاح قوانین و کاهش بروکراسی اداری، برای جذب سرمایه‌گذار در یک استان کم‌برخوردار کفایت می‌کند؟ تجربه سایر استان‌های کشور نشان داده است که سرمایه‌گذار، علاوه بر ضمانت‌های قانونی، به زیرساخت‌های حمل‌ونقل، بازار مصرف مطمئن، و حمایت‌های مالی نیاز دارد. موضوعاتی که در استان‌هایی مانند کهگیلویه و بویراحمد، هنوز جای کار فراوان دارد. از این رو، کارشناسان معتقدند که در کنار اصلاحات قانونی، باید رویکردی جامع و توسعه‌محور اتخاذ شود که همه اجزای لازم برای یک اکوسیستم سرمایه‌گذاری پویا را در بر بگیرد؛ از تامین آب و انرژی برای واحدهای تولیدی گرفته تا ایجاد زنجیره ارزش در حوزه‌های کشاورزی، صنایع تبدیلی و صادرات.
